ای آزادی باید بدانی که فرزندان آزاده ی تو این روزها مثل خودت دردمندند.

ای آزادی فرزندانت را بی هیچ گناهی می کشند و تکه تکه می کنند.

ای آزادی رفته ای اما هنوز آخرین نجوایت که گفتی ( آزاده بمانیم ) را به یاد دارم.

ای آزادی در راه تو چه خونها که نداده ایم و جه راهها که نرفته ایم.

اما دیگر هراسی نداریم چرا که قلب هایمان را با عطر و یاد تو  زنده نگاه داشته ایم.

می دانم که در پس زنجیرهای دژخیمان اسیری اما کمی بیشتر منتظر بمان ما می آییم.

نه تنها به خاطر تو ، بخاطر کسانی که عمری است در حسرت دیدارت مانده اند و چشم به راهند می آییم.