سکوت

بین دو نفر

یا میان چند نفر

دنیایِ موهومی درست می‌کند

که از هر زاویه، چیزی دیده می‌شود؛

از چشمِ من به یک شکل،

از چشمِ دیگری به شکل دیگر.

به این می‌گویند «سوءتفاهم»!

سکوت، فاصله‌هایِ زیاد را،

به درّه‌های عمیق تبدیل می‌کند...

و آدم‌ها همیشه طیِ فاصله را بهتر ازپَرش از درّه بلدند.»

یا:

«حرف‌ها اگر به زبان نیایند، نمی‌میرند؛

حرف‌ها یک تومور گنده‌ی بدشکلِ ترسناک می‌شوند

که

باید دردِ کنده شدن؛

متلاشی شدن؛

و کراهتِ شکلش؛

را تحمل کنی

تا شاید این توده -اگر که خوش‌خیم باشد-

برود پیِ کارش!

تحملِ سوزشِ زخمِ حرف‌ها،

ساده‌تر از

تحملِ دردهایِ ویرانگرِ درمان‌هایِ احتمالیِ تومور است.»

راست می‌گوید:

گاهی اوقات

حرف را

بزنیم!.....