دیر بازی است ؛ که در گمشده ای

گم شده ام ...

کوره راهی از شک ؛

و پلی از تردید ...

وحشتی از فردا ؛

و فروخورده بغضی ، نارس ...

در فرازی به بلندای همه ، تنهایی !

من به تنهایی خود ؛

روزگاری است که عادت کردم ...

" و به گم گشتگیم !"

وحشتم از تردید ؛

از شکی است ؛

که به ضرب آهنگی ،

" چینی نازک تنهایی را ؛

می شکند ..."

من اگر می ترسم ؛

نه بدان روست ؛

که تردید مرا لرزانده ...!

... تا به دیروز ؛

نمازم به نیاز تو نبود ...!

" ولی امروز ؛

که در گمشدگی ، گم شده ام ..."

سجده گاهم شده تردید ؛

نمازم به نیاز تو و بند ؛

در چین ترک خورده تنهایی خود ..."

چون که تردید ؛

به ضرب آهنگی ،

" چینی نازک تنهایی را ؛

بشکسته ..."